Neef Erik had een set met 2 Pieter Bon wagonnetjes (Marklin 48542) mee, waarbij Pieter Bon een oliehandel in een dorpje verderop (Zaandam) is die al bestaat sinds 1752.
Pieter Bon beschikte begin jaren '90 nog over 95 wagens, waarvan en 93 verschrot zijn en één exemplaar is belang bij de SHM en één bij de VSM.
(Bron: http://www.zaans-industrieel-erfgoed.nl/index.html?pages_3/met%20stoom%2018%20art%20%2002.html&main_frame)
Het Pieter Bon wagentje uit de VSM set (stoomlok bouwserie 64, Brand en Pieter Bon wagen) heb ik voor de foto opgezocht, in de doos met wagentjes ligt ook nog een 4e Pieter Bon ketelwagen (Marklin 4449).
(Deze wagen verschilt met de witte wagen hierboven vooral met de opschriften op het informatiebord).
Waarmee een aardige sleep Pieter Bon wagentjes gevormd kan worden.
Een leuk onderdeel van een verjaardag is het krijgen van cadeautjes die zien op (model)spoor!
Een paar van deze cadeautjes ga ik hier laten zien op het blog, uiteraard omdat ik er iets (slaapverwekkends) over kan vertellen!
Het eerste cadeau heeft mijn broer Rob, die hier trouwens niet genoemd wil worden, uitgezocht bij meneer Huider te Heerhugowaard.
Het is een Eurofima (Europäischen Gesellschaft zur Finanzierung von Eisenbahnmaterial) restauratiewagon. In de jaren 70 is voor de Duitse, Oostenrijkse, Zwitserse, Belgische, Italiaanse en Franse spoorwegen een standaard rijtuig ontwikkeld voor zowel 1e als 2e klasse dat in zeer grote aantallen gebouwd is, de zogenaamde Eurofima rijtuigen.
Deze moderne rijtuigen waren geschikt voor 160 km/h, na verbeteringen voor 200 km/h. Na verloop van tijd zijn er ook Eurofima ligrijtuigen en restauratierijtuigen gebouwd. Als jeugdige F103 was ik al driftig op zoek naar de oranje Marklin Oostenrijkse Eurofima rijtuigen, vooral de 2e klasse rijtuigen waren moeilijk te vinden.
Zoals op de foto's te zien is had ik een sleep van 5 rijtuigen verzameld. Na de oranje kleurstelling zijn de Oostenrijkse spoorwegen voor sneltreinen overgegaan op antraciet/rood, ook wel Valousek - design genoemd.
Het restauratierijtuig is in deze Valousek kleuren. Inmiddels heeft de OBB de kleuren van het snelverkeer weer gewijzigd in New Design, met z'n opvallende oranje daken.
Naast het New Design rijden in Oostenrijk nu ook de zogenaamde Railjet sneltreinen, die met 230 km/h een iets langzamer (en goedkoper) alternatief voor de Duitse ICE treinstellen vormen.
Natuurlijk kan het restauratierijtuig probleemloos tussen de oranje Eurofima's ingezet worden, maar het lijkt me wel heel leuk om 2 tweede klasse rijtuigen en een eerste klasse rijtuig te scoren om dan een mooie Valousek-design intercity op de spoortafel te hebben staan.
De ICR rijtuigen zijn vanaf 1980 gebouwd door Talbot in Aken en kunnen niet op de moderne Nederlandse modelspoorbaan ontbreken.
(ICR binnenland tweede klasse of B rijtuig, nr 713)
De rijtuigen zijn gebouwd in 3 series: de ICR buurland, de ICR Benelux en de ICR binnenland.
(Y32 draaistellen)
Door de jaren heen heb ik steeds een rijtuig gekocht als ik deze voor een aangename prijs bij een winkelier of op een beurs zag liggen.
(ICR-1-BKD Buurlandrijtuig 2e klasse met oorspronkelijk bagage en keuken BKD, deze is na renovatie met bagage en fietsenafdeling BF, nr. 918)
De trekkracht voor deze rijtuigen was altijd mijn 1631.
De nieuwe 186 past wat betreft kleurstelling heel goed bij deze rijtuigen, echter de kenner weet vast dat de NS Highspeed versie van de ICR andere opschriften heeft van deze Marklin rijtuigen.
(ICR-1-A Buurlandrijtuig 1e klasse, nr. 672)
Laatste jaren ben ik mijn slepen met rijtuigen aan het aanvullen tot complete slepen van 5 rijtuigen.
De NS verlengde ICR rijtuigstammen met plan W rijtuigen, die Marklin niet gemaakt heeft.
Toen ik recent twee Roco plan W rijtuigen kon kopen heb ik dat gedaan, daarmee zijn de slepen voor de 1631 en de 186 bijna compleet.
